Ks. Kazimierz Dudek urodził się 19 kwietnia 1960 r. Na kapłana został wyświęcony w Leśnej Podlaskiej – swojej rodzinnej parafii – 9 czerwca 1985 r. Do jego wyjazdu na Ukrainę doszło w następujący sposób.Od początku 1993 r. ks. Stefan Prekurat został proboszczem największej (jak pisał) parafii na Białorusi w Brasławiu. Od tego czasu wielokrotnie prosił mnie, żebym mu pomógł znaleźć kilku księży do pomocy, gdyż sam nie da sobie rady. Mówiłem o tym wielu księżom z naszej diecezji, zwłaszcza młodym. Wstępnie zgodził się na wyjazd do pracy na Białorusi ks. Krzysztof Stepczuk, ale pod warunkiem, że nie pojedzie sam lecz jeszcze z drugim księdzem. Skąd wziąć drugiego? – Kiedyś przejeżdżałem przez Komarówkę. Był to dzień 4 marca. Wstąpiłem na plebanię – imieniny proboszcza : ks. Kazimierza Żelisko i wikarego: ks. Kazimierza Dudka. Opowiedziałem im o natarczywych prośbach o pomocników ks. Prekurata z Białorusi, o ewentualnej zgodzie na wyjazd ks. Stepczuka i o konieczności drugiego ochotnika z naszego duchowieństwa. Ks. Dudek wyraził gotowość wyjazdu na Białoruś. Napisałem szybko o tym do ks. Prekurata i prosiłem o szybkie przysłanie zaproszenia naszym księżom. W międzyczasie pojawiły się jakieś nie do pokonania trudności na Białorusi w zapraszaniu do pracy księży z Polski i do tego wyjazdu nie doszło. Wiadomość ta sprawiła przykrość ks. Kazimierzowi, bo już psychicznie nastawił się całkowicie na taki wyjazd. Zaproponowałem mu wobec tego pracę na Ukrainie, gdzie również biskupi oczekują usilnie na pomoc kapłanów z Polski. Ks. Dudek chętnie na to się zgodził.
Tak więc na Ukrainę wyjechał z wikariatu w Komarówce Podlaskiej pod koniec wakacji 1994 roku. Najpierw bp. Olszański mianował go wikariuszem w parafii Bar, a po roku przeniósł go na wikariat do Winnicy „przy Kapliczce”, gdzie proboszczem był ks. Władysław Chałupiak. To właśnie on w 1994 roku zarejestrował nową parafię w nowej dzielnicy miasta. Pierwsza Msza św. została tam odprawiona 6 lutego 1994 r. w biednej wiejskiej chacie, przemienionej na tymczasową kaplicę. W 1996 roku ks. Kazimierz Dudek został mianowany proboszczem tej parafii. Istniała pilna potrzeba budowania tu parafialnego kościoła. To trudne zadanie stało się udziałem młodego proboszcza, który przecież był w tym środowisku od niedawna i do tego jeszcze cudzoziemcem. Po uzyskaniu odpowiednich pozwoleń budowę nowego kościoła rozpoczęto 14 sierpnia 1996 r. W związku z tym od samego początku rozpoczęcia budowy kościoła pojawił się trudny problem do rozwiązania – skąd wziąć odpowiednie fundusze? Ks. Dudek zamierzał udać się w tym celu do Niemiec, by tam gdzieś w parafiach przeprowadzić zbiórkę na tacę. Radził się mnie, jak to zrobić. Wytłumaczyłem mu, że taka zbiórka w niemieckich kościołach jest niemożliwa. Trzeba raczej za pośrednictwem Kurii diecezjalnej zwrócić się o pomoc do katolickich organizacji niemieckich, takich jak „ Kirche in Not”, czy innych. Bez tego nie poradzisz sobie. Jego odpowiedź była krótka: „Wobec tego będziemy budować sami!” Zaprotestowałem: sami, jak, za co? – „A ja ufam Miłosierdziu Bożemu. To jest parafia pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego. Pan Jezus dopomoże. Dopomoże bł. S. Faustyna!” Ogarnęło mnie zdumienie na tak zdecydowaną postawę ks. Kazimierza, ale w głębi duszy nie wierzyłem, że będzie on w stanie dokonać tak trudnego dzieła na Ukrainie, gdzie nie mógł wiele liczyć na pomoc coraz bardziej biedniejących parafian. Jednakże okazało się już po roku, że to on miał rację, a nie moje wątpliwości. Dzięki pomocy różnych środowisk z Polski, dzięki licznym rekolekcjom przeprowadzanym w parafiach naszej diecezji i zbiórkom na tacę na ten cel już 18 października 1997 roku odbyła się konsekracja zbudowanego kościoła. Był to jednocześnie dzień intronizacji Obrazu Chrystusa Miłosiernego w zbudowanej świątyni. Uroczystości związane z tymi wydarzeniami stały się ogromnym widowiskiem w Winnicy i przyciągały tłumy zaciekawionych ludzi.
„Obraz Bożego Miłosierdzia tryumfalnie przewieziono przez całe miasto otwartym samochodem w obecności ks. bp. Ordynariusza Jana Olszańskiego, ks. bp. Henryka Tomasika z Polski (Siedlce), kilkudziesięciu kapłanów i sióstr zakonnych, a także wielkich rzesz wiernych z Winnicy i całej Ukrainy, jak też z poza jej granic. Obraz ten przybył z Krakowa – z Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, gdzie został poświęcony przez papieża Jana Pawła II 7 czerwca 1997 r.”
W płomiennym kazaniu, wygłoszonym w czasie nabożeństwa, ks. bp J. Olszański wołał: „Ta świątynia ma być miejscem kultu i chwały Bożego Miłosierdzia dla naszej diecezji i całej Ukrainy, ten kościół – to Sanktuarium.”[1]Obraz Miłosierdzia Bożego umieszczono na środku głównej ściany prezbiterium. Z jednej jego strony wisi obraz św. S. Faustyny Kowalskiej, a z drugiej strony obraz Matki Boskiej Miłosierdzia – dar ks. bp. Wacława Skomoruchy z Siedlec.
Zbudowanie kościoła w ciągu jednego roku na Ukrainie rzeczywiście graniczyło z cudem Miłosierdzia Bożego. Jednocześnie był to heroiczny wyczyn ks. K. Dudka. Szybko jednak okazało się, że ten kościół jest za mały, by mógł spełniać należycie rolę nie tylko parafialnej świątyni, ale także diecezjalnego, i nie tylko, sanktuarium. Dzielny proboszcz, którego w międzyczasie bp. J. Olszański mianował dziekanem dekanatu winnickiego, podjął, ufny i tym razem w pomoc Miłosiernego Patrona i Opiekuna, w lipcu 2000 roku rozbudowę kościoła. Dobudował więcej, niż posiadał pierwszy kościół. Ile włożył w to dzieło trudu, modlitw i własnego potu, wie tylko on sam i Miłosierny Zbawiciel!
Obecny ordynariusz diecezji kamieniecko-podolskiej bp. Leon Dubrawski specjalnym dekretem ogłosił rozbudowaną świątynię od dnia 18 kwietnia 2004 roku jako Sanktuarium Miłosierdzia Bożego.
Oczywiście, działalność ks. K. Dudka na Ukrainie nie ograniczała się i nie ogranicza się tylko do materialnego organizowania i budowania. Równolegle do prac materialnych rozwijał działalność czysto duchową. Jako doświadczony katecheta i działacz oazowy już w Barze zajął się z rozmachem dziećmi i młodzieżą. Podobnie w Winnicy w swojej parafii zorganizował nauczanie katechetyczne na różnych szczeblach, w czym dzielnie pomagają mu też siostry zakonne ze Zgromadzenia Sióstr od Aniołów. Bardzo szybko powstała przy parafii kuchnia dla ubogich a także katolickie przedszkole, do którego uczęszcza około 80 dzieci: katolickich i prawosławnych.
Oprócz parafii Miłosierdzia Bożego w Winnicy ks. Dudek obsługuje jeszcze dwie inne parafie: Woronowice i Samczyńce.
[1] Zob. Folder „Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Winnicy”